Individual Liberty, Free Markets and Rule of Law
Afghanistan Justice Organization
بررسی نقش زنان در تلاش‌های صلح در افغانستان و پاکستان
۸صبح، کابل: انجمن زنان افغانستان-پاکستان برای صلح و دموکراسی، با تهیه پالیسی زنان، صلح و امنیت و هم‌چنین بررسی نقش زنان در تلاش‌های صلح و برنامه‌های عمل ملی در این دو کشور، تلاش دارد تا نقش زنان در تلاش‌های صلح و برنامه‌های عمل ملی را گسترده‌تر و فعال‌تر بسازد.
این انجمن که در سال ۲۰۱۲ شکل گرفت، در آن هشت تن از زنان فعال در عرصه‌های سیاسی و اجتماعی از دو کشور حضور دارند. در این انجمن از افغانستان مریم صافی رییس نهاد پژوهش و توسعه، ناهید فرید عضو مجلس نمایندگان، لیلما ناصری رییس سازمان عدلی افغانستان و حمیرا اعتمادی مشاور حامد کرزی رییس جمهور پیشین عضویت دارند. از پاکستان سمینه امتیاز مدیر اجرایی آموزش و پرورش صلح و بنیاد توسعه، داکتر سلما ملک استاد در دانشگاه نظامی قاید اعظم، شازیه ماری عضو پارلمان ایالت سند و مهرتاج روغانی رییس مجلس خیبر پختون‌خواه در انجمن زنان افغان-پاکستان برای صلح و دموکراسی عضویت دارند.
مریم صافی رییس نهاد پژوهش و توسعه، روز پنج‌شنبه، دوازدهم حوت، در نشستی که در انستیتیوت مطالعات استراتژیک افغانستان به مناسبت رونمایی پالیسی زنان افغان-پاکستان در مورد چگونگی گفتگوهای صلح در افغانستان و پاکستان و دیدگاه کارشنان در این زمینه برگزار شده بود، گفت که تحقیقات انجمن زنان افغان-پاکستان برای صلح و دموکراسی در هر دو کشور نشان می‌دهد که نقش خانم‌ها در گفتگوهای صلح در افغانستان مطلوب اما در طرح برنامه‌های عمل ملی نامطلوب بوده است. پالیسی زنان افغان-پاکستان بر اساسی تحقیقاتی در داخل دو کشور و هم‌چنین برمبنای قطع‌نامه ۱۳۲۵ شورای امنیت سازمان ملل متحد که روی نقش زنان در روند صلح و امنیت تأکید دارد، آماده شده است.
مریم صافی با اشاره به این که انجمن زنان افغان-پاکستان برای صلح و دموکراسی در تلاش تقویت نقش زنان در روند صلح و برنامه‌های عمل ملی است، گفت که هدف اصلی از تهیه پالیسی زنان، امنیت و صلح استفاده از تجربیات زنان در این دو روند ملی است. وی گفت: «خانم‌ها در افغانستان در روند صلح نقش دارند، اما در برنامه عمل ملی اصلاً نقشی ندارند. ما می‌خواهیم از طریق این رساله پالیسی پژوهشی نظریات خانم‌ها را به دولت‌های افغانستان و پاکستان برسانیم که از نظر خانم‌ها برنامه‌های صلح و عمل ملی چگونه عملی شود.»
مریم صافی افزود که در تهیه پالیسی زنان، صلح و امنیت نظریات شماری از خانم‌ها در پنج ولایت افغانستان جمع‌آوری و در آن گنجانده شده است. او تأکید کرد دیدگاه زنانی که در تهیه این پالیسی نقش داشته‌اند، در باره تلاش‌های جاری صلح نیز گرفته شده است. به گفته خانم صافی، بیشتر زنانی که در این تحقیق شرکت داشته گفته‌اند که زنان در تلاش‌های صلح نقش دارند، اما فضا برای ابراز نظر برای‌شان وجود ندارد.
هم‌چنین بر اساس تحقیقی که به منظور تهیه پالیسی زنان، صلح و امنیت صورت گرفته است، پنجاه درصد از زنانی که در پنج ولایت درباره صلح از آنان پرسیده شده است، نسبت به تلاش‌های صلح ابراز امیدواری کرده، اما بیست درصد دیگر گفته‌اند که تعریف واضح و روشنی از صلح تاکنون ارایه نشده است. در این تحقیق که بیش از بیست زن فعال شرکت داشته‌اند، بیش از شصت درصدشان امکان امضای یک توافق‌نامه سیاسی میان دولت و گروه طالبان را بعید ندانسته‌اند. سی‌و‌هشت درصد این پرسش‌شوندگان نقش زنان در پیش‌برد تلاش‌های صلح در افغانستان نسبتا مناسب توصیف کرده اما در عین حال نوزده درصد دیگر گفته‌اند که نقش زنان در این تلاش‌ها تاکنون محدود بوده است. آنان تأکید کرده‌اند که موانع فرهنگی، فشارهای مذهبی و فقدان اراده سیاسی از جمله عواملی‌اند که مانع مشارکت زنان در روند صلح شده‌اند.
با این حال، انجمن زنان افغان-پاکستان برای صلح و دموکراسی، در پالیسی زنان، صلح و امنیت که برای تقویت مشارکت زنان در تلاش‌های صلح و طرح برنامه‌های عمل ملی تهیه شده، خواستار بازسازی و اصلاح ارتباط میان دولت و مردم شده است. این انجمن می‌گوید که دولت افغانستان مکلفیت دارد تا برای جلب اعتماد بیشتر مردم به نهادهای دولتی و تقویت روند‌های دموکراتیک، ارتباط بیشتری با مردم داشته باشد.
انجمن زنان افغان-پاکستان روند صلح در افغانستان را «نخبه‌محور» و از «بالا به پایین» توصیف کرده می‌گوید که برای شامل ساختن دیدگاه‌های مردم و شکل‌دهی اجماع ملی برای صلح، هم‌زمان از روش «پایین به بالا» نیز استفاده شود.
